El latín de las "Epistulae Wisigothicae"

  1. Martín Iglesias, José Carlos
Revista:
Cuadernos de filología clásica: Estudios latinos

ISSN: 1131-9062

Año de publicación: 2014

Volumen: 34

Número: 1

Páginas: 37-60

Tipo: Artículo

DOI: 10.5209/REV_CFCL.2014.V34.N1.44888 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openAcceso abierto editor

Otras publicaciones en: Cuadernos de filología clásica: Estudios latinos

Resumen

Las Epistulae Wisigothicae son una colección de dieciocho cartas compuestas entre el último cuarto del s. vi y los primeros años del s. vii. Sus autores son tanto eclesiásticos (un monje, un obispo y un tercer autor eclesiástico desconocido), como civiles (el rey Sisebuto, el conde Bulgarano, el patricio bizantino Cesáreo). Su latín es de una gran dificultad y no ha sido objeto de ningún estudio monográfico. Este artículo estudia las principales características de la lengua de estas cartas, agrupadas en cuatro grandes apartados: ortografía-fonética, morfología, sintaxis y léxico.

Referencias bibliográficas

  • Blatt, F. (dir.) (1963), Novum Glossarium Mediae Latinitatis ab anno dcccusque ad annum mcc, Fasc.Miles Mozytia, Hafniae, Ejnar Munksgaard.
  • Blatt, F. (1967), Novum Glossarium Mediae Latinitatis ab anno DCCC usque ad annum MCC, Fasc. Ne Norma, Hafniae, Ejnar Munksgaard.
  • Codoñer, C. (coord.) (2010), La Hispania visigótica y mozárabe. Dos épocas en su literatura, Salamanca, Universidad de Salamanca.
  • Díaz y Díaz, M.C. (1995), Manuscritos visigóticos del sur de la Península: Ensayo de distribución regional, Sevilla, Universidad de Sevilla.
  • Gil, J. (1972), Miscellanea Wisigothica, Sevilla, Universidad de Sevilla (19912), pp.3-49.
  • Gundlach, W. (1892), Monumenta Germaniae Historica. Epistolarum tomus III. Merowingici et Karolini Aevi I, Berlin, Monumenta germaniae Historia.
  • Iranzo Abellán, S. (1998), «En torno al epistolario del conde Bulgarano», en Pérez gonzález, M. (coord.), Actas. II Congreso Hispánico de Latín Medieval (León, 11 14 de noviembre de 1997), II, León, Universidad de León, pp.569-574.
  • Iranzo Abellán, S. (2010), «La epistolografía hispana de época visigótica», en BorrellvIdal, E. – Ferreres Pérez, L. (edd.), Artes ad humanitatem, II, Barcelona, pp.87-96.
  • Latham, R.E. – Howlett, D.R. (2002), Dictionary of Medieval Latin from British Sources, VII, Oxford, Oxford university Press.
  • Mittellateinisches Wörterbuch bis zum ausgehenden 13. Jahrhundert (1967), I, München, H.C. Beck.
  • Mittellateinisches Wörterbuch bis zum ausgehenden 13. Jahrhundert (2003), III, München, C.H. Beck.
  • Stotz, P.(2000), Handbuch zur lateinischen Sprache desMittelalters, II, München, C.H. Beck.
  • Thesaurus linguae Latinae (1909-1934), Pars prior: D, Leipzig, Teubner.
  • Thesaurus linguae Latinae (1931-1953), V. Pars altera:E, Leipzig, Teubner.
  • Thesaurus linguae Latinae (1934-1964), VII. Pars prior, Leipzig, Teubner.
  • Thesaurus linguae Latinae (1956-1970), VII. Pars altera. Sectio I, Leipzig, Teubner.
  • Thesaurus linguae Latinae (1970-1979), VII. Pars altera. Sectio II, Leipzig, Teubner.
  • Thesaurus linguae Latinae (1985), x,2. fasc. IV, Leipzig, Teubner.
  • Velázquez, I. (1996), «El Suggerendum de Tarra a Recaredo», Antiquité Tardive 4, pp.291-298